Queens Park Rangers – West Bromwich Albion 6 maart 2010

Het is zaterdagochtend 6 maart om 2.40 uur en mijn wekker loopt af. Wat een bizarre tijd om op te staan, maar het is voor een mooie reden. Het is namelijk de dag van de voetbalreis naar Londen! Op naar Loftus Road voor QPR!
Snel wat gel in de haren, een mok Nescafé en Marc staat alweer fris en fruitig om 3.15 uur voor de deur om mij op te halen. Samen rijden we naar Almkerk om Gerard in te laten stappen. Hij staat op straat al ongeduldig te wachten en kunnen dan ook meteen door naar Sprang-Capelle om daar Robert op te pikken.
Rond de klok van 5.00 uur stappen we na een autoreis met flink wat natte sneeuw en harde wind de vertrekhal van Flughafen Weeze binnen. Bij de douane werden bij ons geen enge dingen gevonden, zodat we al snel aan de koffie met een overheerlijke vruchtenslof konden beginnen.

Om ongeveer 6.35 uur riep de Ryanair-piloot zijn passagiers bij elkaar en startte zijn Boeing 737 om koers te zetten richting de andere kant van de Noordzee. Een minuut of 55 later kwamen we aan op Londen Standsted. Na de auto en het vliegtuig was het nu de beurt aan de trein om ons verder te vervoeren. De Standsted Express bracht ons naar station Liverpool Street en hier zaten we dan om 8.00 uur aan ons Engelse ontbijt… Een supervette croissant met gesmolten kaas en bacon met daarbij zowat een halve liter koffie! Altijd “small” antwoorden voortaan als ze vragen om een “regular coffee”… Het smaakte allemaal best en we hadden zodoende volop energie opgedaan om een wervelend bezoek aan Londen te brengen.

Gerard was nog nooit in Londen geweest en bij Robert en Marc was het lang geleden. Deze voetbalreis was dus meteen een mooie gelegenheid om bekende objecten te bezichtigen, zodat Gerard ze op zijn verlanglijstje kon “afvinken”. Hoewel ik persoonlijk pas twee maal in Londen ben geweest, de laatste keer met de start van de Tour, had ik de rol van gids op me genomen. Als Hankenaar ben je een mens van de wereld, dus zo’n stad als Londen heeft voor mij geen geheimen…

Om al het moois te bezichtigen wat Londen te bieden heeft, maakten wij dankbaar gebruik van de Londense Underground. Je weet wel, die van “mind the gap!” We sprongen van de Circle-, de District-, de Hammersmith&City- naar de Jubileeline alsof het dagelijkse kost was.

Alle vier waren we voorzien van een camera en zo legden we als Japannertjes op reis alles vast wat we tegen kwamen. Met als resultaat 797 foto’s… Het was lekker weer en we zagen de Tower Bridge bij de Tower of Londen, Big Ben, Houses of Parliament, Westminster Abbey, Londen Eye, Downing Street 10, Horse Guards, Trafalgar Square (heerlijke koffie gedronken in een Italian coffeehouse), Buckingham Palace (in de verte), Piccadilly Circus, een overvol en duur Harrods en allerlei andere mooie gebouwen, beelden en monumenten. Gerard slaagde onderweg erin zijn “Londen”-vingerhoedje voor zijn moeder te scoren. Naast het bezoek aan de wedstrijd, zijn belangrijkste doel van deze dag. Mooi hoor!

Na Harrods sloeg de vermoeidheid al aardig in de benen en we besloten naar metrostation White City af te reizen. Dit station ligt vlakbij South Africa Road W12 waaraan het Loftus Road Stadium van Queens Park Rangers is gelegen. We kwamen ruim op tijd bij het stadion aan, dus konden we op ons gemak gaan lunchen in Ocean Billy’s Fish&Chips. Robert leek dit gerecht best te smaken, maar ik hield het persoonlijk bij alleen de chips. Die leken me al vet genoeg…

Zo’n anderhalf uur voor de wedstrijd kwam de spelersbus van West Bromwich Albion aanrijden. De spelers stapten één voor één uit en dat was voor mij een mooie gelegenheid om tussen de handtekeningenjagers wat close-up foto’s te maken van de spelers en manager Roberto di Matteo. Onze landgenoten Slory en Zuiverloon stapten niet uit de bus, dus die zagen we vandaag niet in actie. Jammer maar helaas.

In de QPR Super Store kochten Marc en Robert (voor slechts vijftien Pond) het prachtige Lotto-shirt van “The Rs” en ik verliet de winkel met een “We are QPR”-shawl. We hoorden er dus volledig bij daar in West-Londen. Om bij block W aan de Ellerslie Road Stand te komen, moesten we door de brandgang van twee blokken huizen naar binnen. Het stadion ligt midden in een woonwijk, met een tribune aan de achterzijde die zowat boven de tuintjes van de bewoners hangt. Dit geeft de mooie ouderwetse sfeer die ik zocht tijdens deze voetbalreis. Het stadion lijkt aan de voorzijde op een saai grijs kantoorgebouw, maar van binnen hangt het juiste voetbalklimaat en bovendien zit je met je neus bovenop het veld. De stoeltjes staan wel heel dicht op elkaar. Wanneer je wat langer bent, is het dan ook moeilijk zitten bij QPR. Dit kon de pret zeker niet drukken, want we zaten gezellig tussen het fanatieke thuispubliek dat met allerlei scheldwoorden, liederen en gebaartjes “communiceerde” met de grote supportersschare uit West Bromwich. We staken er veel van op en denken erover om vooral de “gebaartjes” te introduceren bij clubs als vv Almkerk, sv Capelle en vv Be-Ready.

Na de warming-up en een applaus van één minuut (eerbetoon aan de overleden Mike Keen, die de League Cup omhoog mocht tillen voor QPR in 1967) begonnen “the Hoops” aan hun wedstrijd tegen “the Baggies”. (Alle Engelse clubs hebben volgens mij bijnamen, dus deze twee wilde ik u als lezer dan ook zeker niet onthouden). De nieuwe QPR-trainer Neil Warnock had zijn team de juiste instructies gegeven, want na achtien minuten stond er een 2-0 score op het bord. Jay Simpson en Matthew Connolly waren de doelpuntenmakers. Door de speakers schalde na iedere goal “Papa’s Got A Brand New Bag” van Pigbag, terwijl het publiek dan “Hoops” tussendoor riep. Erg aanstekelijk om dan lekker even mee te roepen. Persoonlijk zat ik echt te genieten van deze heerlijke voetbalmiddag.

De tactiek van QPR was simpelweg de lange bal spelen (zo hoog en zo ver mogelijk naar voren) en meteen fel druk zetten op WBA als die de bal hadden. The Baggies hadden naar onze mening betere spelers in hun gelederen (stonden ook tweede in de tussenstand) en kwamen nog voor rust terug op 2-1 dankzij een doelpunt van Chris Brunt. De verwachting was bij ons dat QPR het niet ging volhouden, want de laatste tien wedstrijden werd slecht één keer gewonnen. WBA kon in de tweede helft echter niet veel afdwingen en invaller Akos Buzsaky besliste de wedstrijd door de 3-1 binnen te schieten. Zeer welkome punten voor QPR, dat de afgelopen weken de degradatiezone was ingegleden.

De blauw-witte aanhang was tevreden en verdween de straten in op weg naar huis of kroeg. Wij vervolgden onze reis en onder leiding van Marc kwamen na een wandeling door steegjes en achterlangs de BBC-studio’s uit bij metrostation Shepherd’s Bush Market. Hier stapten we in om weer terug te keren naar Liverpool Street en vervolgens met de Standsted Express naar het vliegveld.

Ook dit gedeelte van de reis ging weer heel erg soepel. Na een uitgebreide inspectie van de dinermogelijkheden op Standsted, kozen Marc en Gerard voor Oosters voedsel bij Millies Cookies en ik ging met Robert een sandwich snacken bij Est Presso. Na al dat lekkers kwamen we met volle buikjes weer bij elkaar heb ik nog een FourFourTwo gekocht. Om 21.15 uur werden we weer aan boord verwacht door Ryanair. Deze terugvlucht ging weer als vanzelf en na een “formule 1”-autorit naar huis (met tussenstops in Sprang-Capelle en Almkerk) denderden Marc en ik rond 1.05 uur Hank binnen. Tweeëntwintig enerverende uren zaten erop!
Uren waarin ik eindelijk Engels voetbal heb gezien, volop cultuur heb gesnoven, veel koffie heb gedronken, beetje fan van QPR ben geworden en vele boeiende gesprekken heb gevoerd over o.a. een schaap, dure spitsen scoren niet, wielerkoersen die we gaan bezoeken, werkweken van school enz enz…
Kortom Gerard, Marc en Robert erg bedankt voor deze “Perfect day” vol gezelligheid en wat mij betreft zeer geslaagd!

We Are QPR!

Opstellingen:
Queens Park Rangers: Carl Ikeme (k), Matthew Connolly, Kaspars Gorkss, Damion Stewart, Mikele Leigertwood, Hogan Ephraim (59′ Akos Buzsaky), Alejandro Faurlin, Matthew Hill, Adel Taarabt (69′ Peter Ramage), Tamas Priskin (77′ Rowan Vine), Jay Simpson.
West Bromwich Albion: Scott Carson (k), Gabriel Tamas, Jonas Olsson, Youssuf Mulumbu, Marek Cech (64′ Ishmael Miller), James Morrison (68′ Graham Dorrans), Ben Watson, Chris Brunt, Jerome Thomas, Steven Reid, Simon Cox.
Doelpunten: 1-0 Simpson (13′), 2-0 Connolly (18′), 2-1 Brunt (36′), 3-1 Buzsaky (67′)
Referee: Stuart Attwell
Toeschouwers: 14.578