Those were the days

Onderstaand verhaal is geschreven door mijn goede Willem II-vriend Peter uit Tilburg.

Het moet in 1986 zijn geweest. Mijn eerste bezoek aan Willem II. Op de basisschool won ik een wedstrijdkaartje voor de thuiswedstrijd tegen PEC Zwolle. Samen met buurman en buurvrouw naar het Gemeentelijk Sportpark aan de Goirleseweg. Zij hadden een seizoenkaart op de hoofdtribune en loodste mij mee naar binnen door de suppoost een gulden te geven, zodat ik niet alleen in het kindervak plaats hoefde te nemen. Beetje doorschuiven zodat iedereen op de houten banken plaats kon nemen. Veel kan ik me van deze wedstrijd niet herinneren. De uitslag was volgens mij 1-2. Het doelpunt van Willem II heb ik zelfs gemist, omdat ik druk doende was het papiertje van mijn lolly te verwijderen.

In 1987 volgde mijn tweede wedstrijd. De gehele buurt liep uit om naar de promotiewedstrijd tegen Cambuur te gaan kijken. De kids werden op de stadionmuren gezet om zo de wedstrijd te kunnen volgen. Het stadion was met 18.000 toeschouwers stijf uitverkocht. Na een achterstand van 0-2 speelde Willem II, met o.a. het legendarische spitsenkoppel Maddock en Farrington, uiteindelijk met 3-3 gelijk en was promotie naar de Eredivisie een feit. Helaas mocht ik de huldiging in de stad niet bijwonen. Ma vond me te jong. “Later als je groot bent, mag je er wel naar toe”…

In de zomer van 1987 ging ik mijn eerste seizoenkaart kopen. Frans van Dommelen, destijds algemeen directeur, schreef de seizoenkaart uit. Glimmend van trots liep ik het stadion uit. Piet de Visser gaf me nog een aai over mijn bol. “Zo jongen, jouw spaarcentjes zijn goed besteed”.
Het werd een prachtig seizoen. Een sterke verdediging met oa Fons Mallien, Hans Werdekker en Andre Stafleu. D’n Beitel samen met Edwin Godee op het middenveld. En o.a. Frank van Straalen en Kevin Maddock in de spits. Willem II eindigde op de 4^e plaats en speelde nacompetitie voor een Europees ticket. Willem II eindigde als 2^e in deze nacompetitie waardoor Europees voetbal toen nog aan onze neus voorbij ging.

De seizoenen die volgden, bleek Willem II een “rechterrijtje” club te zijn. Na met 1-1 gelijk gespeeld te hebben tegen Veendam op een zonnige zondagmiddag in de jaren 90 dreigde ook nog even degradatie. Willem II slaagde er echter in zich te handhaven.

Na een 15^e plek bereikt te hebben in seizoen 96-97 onder leiding van Jimmy Calderwood, stelde toenmalig TD Martin van Geel Co Adriaanse aan als trainer. Na 5 wedstrijden was er slechts 1 punt behaald, stond er een hek om het trainingsveld en was Willeke Peijen als koffiejuf van het spelershome ontslagen. Ik verwachte dat het weer een “rechterrijtje” seizoen zou worden.
Op 10 mei 1998 bereikte we na een 3-0 overwinning thuis op Sparta echter Europees Voetbal! Het derde doelpunt van Marcel Valk was er een om in te lijsten. Een schitterende lob van grote afstand over de Sparta keeper. Dolle taferelen in Tilburg. Een zegetocht over de Korvelseweg richting De Heuvel waar de selectie werd gehuldigd.
Europese wedstrijden tegen Dinamo Tbilisi en Real Betis Sevilla volgden. Zowel uit als thuis werd er met 3-0 gewonnen van Dinamo Tbilisi. Ik zie Adil Ramzi nog staan bij de cornervlag met zijn hand aan zijn oor. Adil lalalalala Adil Adil lalalala.
Op een plein in Sevilla zongen supporters samen met Wim Groels en Martin van Geel het clublied. Win Groels die een traantje van geluk wegpinkte.

Een seizoen later gebeurde het onwaarschijnlijke. De busreis richting Leeuwarden duurde erg lang. Pas om 14.40 konden wij het uitvak betreden. Maar het was de reis zeker waard! Door doelpunten van Tomas Galasek en Edwin Hermes wonnen we met 0-2.
Willem II werd 2^e en plaatste zich voor de Champions League! Met Yassine Abdellaoui aan het stuur, scheurde hij met de feestende selectie in een ”gestolen” golfkarretje over het veld in Leeuwarden.

De terugreis duurde een stuk korter… Proost!
Na de verloren thuiswedstrijd tegen FC Twente volgde de huldiging op De Heuvel. Een prachtig afscheid voor Sammi Hyppia, die later furore maakte bij Liverpool. Het werd een lange, feestelijke nacht. ‘s-Nachts in Cafe Cher op de foto met Ramzi, Schulp en Hyppia. Foto’s om te koesteren.
Prachtige wedstrijden tegen Spartak Moskou, Sparta Praag en Bordeaux volgden. Vooral de 3-4 in Tilburg tegen Sparta Praag was een kraker. Maar ook de 1-1 in Moskou door een doelpunt van Papa Sanou en de 3-2 nederlaag in een regenachtig Bordeaux waren legendarisch.

Er volgde na deze successen nog 1 succes. Door een fantastische overwinning in de halve finale van de beker op Ajax plaatste Willem II zich voor Europees voetbal en werd de Bekerfinale bereikt. Na een rood-wit-blauwe badkuip te hebben afgeleverd bij het Rat Verlegh stadion vervolgde de Willem II karavaan de reis naar De Kuip. 17.000 Willem II-ers woonde de finale bij.
Het toetje dat volgde was een ronde Uefa cup voetbal tegen AS Monaco. Heerlijk feestje gevierd daar in het zonnetje op het strand.

Supporter ben je echter in goede en slechte tijden. Dus ook door op een donderdagavond af te reizen naar Zwolle voor een wedstrijd om promotie/degradatie en daar een achterstand met de rust van 2-1 om te buigen in een 2-4 overwinning.
Door een doelpunt van Zsombor Kerekes, overgekomen van een Hongaars zigeunerorkestje, vlak voor tijd in Doetinchem ontplofte het uitvak en werd zelfs ene Hans Verbunt na de wedstrijd toegejuicht!

Omdat de nacompetitie zo goed beviel, besloten we om het vorig seizoen nog eens over te doen. Na o.a. een doelpunt van Arjan Swinkels gevolgd door een sprong van hem in de hekken en een “verdienstelijk” gelijkspel thuis tegen de FC uit de Lichtstad, mochten we daarna de reis naar Deventer maken. Diep in blessuretijd viel de 1-0 en leek het erop dat we afscheid zouden nemen van de Eredivisie. In een kolkend Koning Willem II Stadion kwam het uiteindelijk toch nog goed door een schitterend doelpunt van Frank Demouge en twee goals van Mehmet Akgun.

The day after volgde de ontnuchtering. Het geld was op. Voor eind mei moesten er veel euro’s beschikbaar komen anders was het over en uit. Mede door de hulp van supporters, sponsors en Gemeente overleefde Willem II een dreigend faillissement. Wat volgde was een forse sanering.

Iedereen hield er rekening mee dat seizoen 2010/2011 lastig zou gaan worden. Vooraf dacht ik dat we echt niet slechter zouden zijn dan pakweg Heracles, Excelsior, VVV, Ado Den Haag. De praktijk leert echter anders. Willem II heeft te weinig kwaliteit om zich te handhaven op het hoogste niveau.

Volgend seizoen eerste divisie. Later we met z’n allen onze club blijven steunen, zodat we weer snel terug kunnen keren in de Eredivisie. Ik wil mijn moeder namelijk nog aan haar belofte houden als we promoveren. “Later als je groot bent, mag je er wel naar toe…”.

Frijt113