Voetbalweekend Engeland 3 – 4 – 5 februari 2017

Meer foto’s staan hier!

Dag 1: Wigan Athletic – Sheffield Wednesday 0-1

De tafel stond vol gourmetsets, salades,  stokbroden, cholesterol verhogende sausjes en natuurlijk schalen vlees. De aanwezige mannen bij dit kerstmaal van 2016 waren met hun gedachten echter ergens anders dan bij al dat voedsel van moeder Krijnen. Er lagen namelijk serieuze “mannen plannen” op tafel: een weekend naar Engeland en dan voetbalwedstrijden kijken! Na wat wikken en wegen kwamen zwager Stijn, vader/opa Louis en ik tijdens het gourmetten op het eerste weekend van februari uit en wel in Liverpool! In drie dagen tijd drie wedstrijden bezoeken. Een voetbaldroom voor mij! Ik kon toen al niet wachten!

Nadat de kunstkerstboom weer naar zolder was gebracht en al dat kerstvoer verteerd was, begon het boeken van de vlucht, het hotel en heel belangrijk het regelen van kaarten voor Wigan Athletic, Everton FC en Manchester City. Stijn slaagde, na wat puzzelwerk, hierin op alle punten glansrijk en zo vlogen we na een dikke maand de dagen afgeteld te hebben op drie februari vanaf Schiphol naar het John Lennon Airport te Liverpool.

Rond de klok van 10.30 uur lokale tijd plaatste de piloot het landingsgestel van het Easyjet-toestel op Britse bodem. Na een check op onze eerlijke lieve blauwe puppy-ogen liet de douane ons toe tot de stad van The Beatles waar het voetbalparadijs op ons lag te wachten.
De taxi bracht ons naar het Pullman hotel in de buurt van de bekende Albert Dock. We kwamen het nationale dames Netball-team van Nieuw-Zeeland tegen, checkten in, fristen onze slaperige gezichten op en gingen op pad voor onze eerste verkenning van Liverpool. Al snel volgde een stop bij het restaurant Gusto. Stijn en mijn vader werkten een riante steak naar binnen en ik was dolblij met mijn Gusto-burger. Ooit daar in de buurt? Ga er eten en kies de burger. Bizar hoe lekker…

Met al dat vlees als extra gewicht in onze buikjes trokken we verder en zagen mooie bouwwerken langs “The Mersey” (je weet wel van dat liedje). We gingen op de foto met de “Fab-4”, die versteend op straat stonden. Er hing zware bewolking boven Liverpool, waardoor de stad grauw oogde. Liverpool is echter een erg leuke stad om te verblijven kwam ik achter. Naast de fantastische voetbalclubs, pubs en nachtclubs met dansende meisjes zijn er leuke musea. Wij kozen echter voor een Sportbar! “De mannen” namen een grote bier en ik mijn vertrouwde cola. De pub zat overigens al vroeg in de middag redelijk vol. Veel mensen hadden blijkbaar al dorst en wilden ook nog wat gokken op paardenraces. We keken daar ook naar in de sportkroeg. Na weer een toertje door de stad kwamen we aan bij het “Liverpool Lime Street Station“. Hier namen we de trein naar Wigan. Onze eerste afspraak met het Engelse voetbal dit weekend!

Na een minuut of vijftig met de stoptrein (zo konden we genieten van het landschap) langs plaatsen als Thatto Heath, St. Helens, Garswood en Bryn kwamen we aan in Wigan gelegen in het graafschap Greater Manchester. Het was inmiddels gaan regenen en dat maakte van Wigan een weinig sfeervolle plek met ongure vage types. Na een wandeling door het centrum, een koffie bij Starbucks, volgden we de bordjes richting het DW Stadium van Wigan Athletic.

We waren daar veel te vroeg, dus hadden we alle tijd om het stadion en mini-fanshop goed te bekijken. Na een aankoop van twee speldjes van de club bij “een kofferbakverkoper” raakten we in gesprek met lokale fans. Nadat ik “Erik Falkenburg from Willem Two” had aangeprijsd als “he is our hero”, kregen we een tip dat Raymond van Barneveld in een sporthal tegenover het stadion aan het darten was. Stijn wilde weer aan de koffie, maar vaders en ik gingen op zoek naar darters! In de hal kwamen we al meteen een RTL7-held van mijn vader tegen, namelijk de Belg Kim Huybregts. De dag ervoor was hij nog live op tv aan het darten in Newcastle. Onze “meer voor mannen moment” ging verder naar de hal waar de andere darters actief waren voor de UK Open qualifiers. We kwamen alle beroemde namen met de welbekende truitjes tegen. Barney, Jelle Klaasen, Gary Anderson. Ik maakte in mijn enthousiasme natuurlijk her en der wat foto’s en dat was niet bepaald de bedoeling. Van “een kleerkast security-kerel” moest ik de foto’s verwijderen, anders werd ik eruit gegooid. Leek me niet stoer, dus ik heb de dartfoto’s verwijderd terwijl de uitsmijter toekeek. Ik wilde niet de eerste avond al het land uitgezet worden natuurlijk… Buiten de hal de foto’s uiteraard weer hersteld uit de map “verwijderde items”. Dat wist ie gelukkig niet die spierbonk! Niet doorvertellen hoor!

We besloten de darters rustig verder hun pijltjes te laten gooien en zochten Stijn op bij de Costa-koffietent. Stijn had een leuk gesprek gevoerd met Liverpool-legende Jamie Carragher. Ook weer leuk natuurlijk. Een uur voor de wedstrijd besloten we het DW Stadium te betreden. Naast Wigan Athletic werken ook de Rugbyers van de Wigan Warriors hier hun wedstrijden af. Wij waren ruim op tijd om foto’s te maken en ook de warming-up te zien. Ik scoorde net als twee “andere kinderen” handtekeningen op mijn programmaboekje! Ik weet echt niet van welke spelers…

Wigan nam het op tegen Sheffield Wednesday FC uit 1867. Een roemrijke club waar ook een aantal landgenoten, zoals Wim Jonk, Regi Blinker en Gerald Sibon, voor speelden. Deze avond kwam er één Nederlander voor “the Owls”  in actie en dat was Glenn Loovens. Verder geen landgenoten op het veld gezien. Wel Will Grigg, de bekendste voetballer van het laatste EK. Tijdens het EK kwam hij niet in actie, maar deze avond was hij ook niet bepaald “on fire”. De wedstrijd kenmerkte zich door veel duels, lange ballen en veel proberen, maar niet kunnen. Sheffield wist de wedstrijd te winnen, maar de goal was ook meer geluk dan technisch vernuft. De tribunes waren redelijk gevuld met op de kop af 13.037 toeschouwers. Veel fans ook uit Sheffield en die maakten veel kabaal.
De blessuretijd lieten we schieten, want we hadden een trein te halen terug naar Liverpool. Gelukkig slaagden we daarin en na ook nog een taxiritje zaten we rond 23.15 uur terug in het Pullman hotel aan ons welverdiend biertje  en voor mij een San Pellegrino. Een super mooie dag zat erop en we hadden nog twee van dit soort dagen te gaan! Heerlijk!

Opstellingen:
Wigan Athletic: Jakob Haugaard (k), Jake Buxton, David Perkins (67′ James Weir), Max Power, Sam Morsy, Will Grigg (67’Omar Bogle), Callum Connoly, Shaun MacDonald, Michael Jacobs, Stephen Warnock, Dan Burn.
Sheffield Wednesday: Keiren Westwood (k), David Jones, Adam Reach, Glenn Loovens, Jordan Rhodes, Jack Hunt, Ross Wallace (56′ Callum McManaman), Daniel Pudil, Vincent Sasso, Barry Bannan, Fernando Forestieri (81′ Almen Abdi).

Doelpunten: 0-1 Ross Wallace (43′).
Toeschouwers: 13.037
Scheidsrechter: Stephen Martin

Verslag site Wigan Athletic staat hier!

Dag 2: Everton FC – AFC Bournemouth 6-3

Na een heerlijke nacht slapen, begonnen we de dag met een zeer ruim ontbijt. Keuze te over! Op z’n Engels opgestart met eieren, spek en worst. Daarna nog twee rondes meer van dat lekkers. Goed gevuld gingen we dus op pad voor weer een drukke dag met de wedstrijd van Everton FC tegen AFC Bournemouth als absolute hoogtepunt.

Allereerst trokken we naar het Beatles-museum in de Albert Dock. Ik kwam erachter dat ik weinig wist van deze iconen uit de muziek. Nu na een tour door dit leuke muzikale museum weet ik alles van die gasten. Na dit stukje cultuur was het tijd om weer eens wat voetbal op te snuiven. Door een taxi lieten we ons naar Anfield rijden. De thuishaven van Liverpool FC.  We hadden geen tijd om een stadion-tour te doen en daarom deden we het met een wandeling rond het stadion. Bijzonder om te zien dat mensen die tegen het stadion aan wonen niet allemaal voor Liverpool zijn. Een blauw beertje, een rode of blauwe voordeur toonden hun voorkeur. Mooi om te zien!

Wij liepen vervolgens naar het stadion van Everton, Goodison Park. Dit ligt vlakbij Anfield. Het Stanley Park fungeert als buffer tussen de twee clubs. Na aankomst gingen we eerst onze kaarten ophalen. Ze lagen keurig klaar. We besloten een rondje stadion te doen. Op Goodison Park werd voor het eerst in 1892 een wedstrijd gespeeld. Een prachtig oud stadion dus. Dat is op sommige delen van het stadion nog wel te zien. Een stadion waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Weg met die moderne betonbakken!
Om het stadion aan de buitenzijde “op te leuken”, was de geschiedenis weergegeven in woord en beeld en hangen er gigantische doeken van Everton-legendes aan de gevels. Mooi om te zien! Mijn vader en Stijn vonden vooral het doek van Bobby Latchford interessant. Die speelde nog een jaartje voor hun favoriete clubje. Ik deed net of ik hem niet kende…

We brachten nog een bezoek aan de fanshop. Stijn scoorde een polo en keepershandschoenen voor de kleine mannen thuis. Ik kocht een Dixie Dean-shirt en speldjes. Leuk weer voor de verzameling. Vervolgens nog de sfeer geabsorbeerd in een knalblauwe Everton-pub. Mooi om de beleving op een matchday van deze fans mee te mogen maken. Omdat het ontbijt alweer even geleden was, werd het uiteraard weer tijd voor van die slappe Engelse friet en een smerige hamburger. Hoort erbij. Na het ranzige voer waren we toe aan het betreden van “The Old Lady” oftewel Goodison Park. Het duurde nog een uur voor de aftrap en zo hadden we nog even tijd om veel foto’s te maken en 10 Pond in te zetten op een 3-3 gelijkspel deze dag. kans 50/1. Zou het lukken…

We hadden plaatsen achter het doel tussen de fanatieke aanhang van “The Toffees“. De warming-up van de Everton-spelers was ook aan onze zijde. Leuk om plaatjes te schieten van de raspaardjes van Ronald Koeman.
Even later volgde een prachtige wedstrijd met een “world class-striker” Romelu Lukaku als ster van de dag. Binnen één minuut had hij al een bal achter Bournemouth-keeper Boruc liggen. Meteen feest op de tribunes!

Everton speelde weergaloos en met de rust was het al 3-0 dankzij een lelijke goal van McCarthy en wederom Lukaku. Stijn en ik beschouwden onze 10 Pond als verloren, maar na rust gaven de spelers van Bournemouth ons zeker weer hoop op vette winst!

Helemaal herboren gingen ze aan de slag om nog iets van de wedstrijd te maken en kwamen terug op 3-2. Kans op kans kregen ze nog om ook de 3-3 binnen te schieten. Echter waren ze even vergeten dat ene Lukaku zijn dag had. Romelu was het namelijk beu en maakte zijn derde en vierde goal van de dag. De wedstrijd was beslist! Weg 500 Pond dus! Het werd nog wel 5-3, maar ook 6-3! En die laatste was mooi. Ross Barkley liep na een counter de keeper voorbij, alleen nog een speler van Bournemouth liep naast hem, Barkley stak de handen in de lucht en vierde alvast de goal die hij nog moest maken. Iedereen op de tribunes werd gek. Klap op de vuurpijl verloor rivaal Liverpool FC ondertussen ook nog van Hull City. De sfeer was toch al super, maar nu was het helemaal feest! Een gala voorstelling zat erop en we troffen het om daarbij aanwezig te mogen zijn.

In Nederland bedanken de spelers na de wedstrijd met een ereronde en juich-acts het publiek, maar in Engeland lopen de spelers vrij snel van het veld. Wij verlieten het prachtige Goodison Park en gingen op zoek naar een taxi. Het was even zoeken, maar uiteindelijk was iemand bereid ons terug naar “The Pullman” te brengen. Even deo op de oksels en verse gel in de haartjes en we gingen weer op pad om weer eens uit eten te gaan. Niet erg! Te lam om na een dag slenteren verder te lopen kwamen we op 150 meter van het hotel terecht bij de Pizza Express. Terwijl ik een joekel van een Calzone naar binnen werkte verloor Willem II knullig van Heracles. Smetje, maar het bleef een prachtige voetbaldag. We lieten het nachtleven met de amper geklede Engelse meisjes voor wat het was en sloten de dag af in de hotelbar. Nog één dag te gaan…

Opstellingen:
Everton FC: Joel Robles (k), Leighton Baines, Ramiro Funes Mori, Ashley Williams, Seamus Coleman, Gareth Barry (80′ Mason Holgate), Morgan Schneiderlin, James McCarthy (61′ Tom Davies), Ademola Lookman (71′ Kevin Mirallas), Ross Barkley, Romelu Lukaku.
AFC Bournemouth:  Artur Boruc (k), Simon Francis (45′ Brad Smith), Steve Cook, Tyrone Mings, Marc Pugh (83′ Benik Afobe), Andrew Surman, Dan Gosling (45′ Jordon Ibe), Harry Arter, Ryan Fraser, Jack Wilshere, Josh King.

Doelpunten: 1-0 Lukaku, 2-0 McCarthy, 3-0 Lukaku, King 3-1, King 3-2, Lukaku 4-2, Lukaku 5-2, Arter 5-3 en Barkley 6-3.
Toeschouwers: 39.029
Scheidsrechter: Mike Jones

Verslag site Everton FC staat hier!

Dag 3: Manchester City – Swansea City AFC 2-1

De derde dag in Liverpool begon weer met een kopie van het ontbijt van een dag ervoor. Ik nam me voor om thuis ook dagelijks met eieren, spek en worst te beginnen! Ik vrees dat mijn huidige atletische veertigersbuikje dan snel uit de hand gaat lopen. Dus vandaag voorlopig de laatste ontbijtsessie op z’n Brits!

Na de goede start van de dag checkten we uit bij het geweldige Pullman hotel. De taxi stond klaar om ons naar het station te brengen. Aldaar kochten we de treinkaartjes richting Manchester en de zondagkrant om het verslag van de fameuze 6-3 van Everton te lezen. Na een treinreis van ongeveer drie kwartier kwamen we aan bij het Manchester Piccadilly station. Hier stapten we over op de metro naar het Etihad Stadium, op weg naar Manchester City die het opnamen tegen Swansea City! De laatste wedstrijd alweer van onze super voetbaltrip.

Het Etihad Stadium is een heel modern stadion waaraan vrijwel alles relatief nieuw is. De club Manchester City straalt luxe en commercie uit en is in handen van een stinkend rijke Sjeik. Na aankomst bij het metrostation kom je bovenaan de trappen meteen als eerste de Megastore tegen. Twee verdiepingen met de meest mooie kleding en fanartikelen met het Manchester City logo erop zijn er te koop. Ze deden er ook deze dag goede zaken. Achter de shop was er een groot podium waar “iets” te doen was om de fans te plezieren en ook is de horeca daar te vinden. Er is ook een digitale fotomuur waar je met de spelers “op de foto” kunt. Dat vind ik dan weer grappig.

Bij de hoofdentree was de ruimte ervoor afgezet met hekken en beveiliging was er volop aanwezig. Even later stopte er de spelersbus van City. Iemand met een micro kondigde de spelers aan die uit de bus kwamen en in een haag van fans naar het stadion liepen. Leuk bedacht. Alles voor de fans en heel anders dan bij Everton. Daar heb je het oude sfeervolle stadion midden in de woonwijk met een paar kroegen waar de nostalgie en oprechte liefde voor de club te vinden is. Er is niets gecreëerd, zoals bij Manchester City. Everton past meer bij mij als ik eerlijk ben.

Via een toren klommen we omhoog naar onze plaatsen in het stadion. Het stadion zag er groots uit aan de binnenzijde. We hadden bovendien mooie plaatsen met lederen stoelen en toegang tot een sportsbar (weer slappe friet op!), genaamd 93:20, die exclusief hoorde bij ons vak. Niet slecht geregeld allemaal! 93:20 is een eerbetoon aan de goal van Sergio Aguero die in 2012 Manchester City naar het kampioenschap schoot ten koste van hun stadsgenoten van United. Een briljant moment in de Engelse voetbalgeschiedenis.

De wedstrijd was niet groots. Het sterrenteam van Manchester City kwam al snel op voorsprong door de nieuwe miljoenenaankoop Gabriel Jesus. Swansea kon er weinig tegenover stellen. In de tweede helft wel. Narsingh kwam naast Leroy Fer als tweede Nederlander ook nog in het veld en zowaar viel de 1-1, maar wederom Gabriel Jesus stond een punt voor Swansea niet toe.

Wij hadden een vliegtuig te halen in Liverpool, dus wij hadden de slotminuten laten schieten om de stroom aan mensen bij het metrostation voor te zijn. Hierdoor misten we het overwinningsfeest van de thuisploeg, maar we wilden geen risico lopen niet thuis te komen deze dag. Na een reis met de metro, de trein tot station Warrington, de taxi naar het vliegveld, het vliegtuig naar Amsterdam, een wandeling naar de parkeergarage en een autoreis, zagen we de toren van Hank weer terug rond 22.45 uur! Zo ben je in het Etihad Stadium en zo loop je weer door het Kloosterhof…

Drie fantastische dagen zaten erop. Pa en Stijn bedankt voor de gezelligheid en het super mooie avontuur. Deze droomreis ga ik in ieder geval niet snel vergeten! Op naar meer mooie Sportsfeer-avonturen…

Opstellingen:
Manchester City: Willy Caballero (k), Raheem Sterling (83′ Sergio Aguero), Aleksandar Kolarov, Kevin De Bruyne (78′ Pablo Zabaleta), Leroy Sane, David Silva (90′ Francisco Fernando), Gael Clichy, John Stones, Luis Fernandinho, Fernando Gabriel Jesus, Yaya Toure.
Swansea City: Lukasz Fabianski (k), Alfie Mawson, Leroy Fer, Fernando Llorente (83′ Gonzalez Borja Baston), Wayne Routledge (65′ Luciano Narsingh), Martin Olsson, Gylfi Sigurdsson, Jack Cork, Kyle Naughton, Federico Fernandez, Tom Carroll (75′ Nathan Dyer).

Doelpunten: 1-0 Fernando Gabriel Jesus, 1-1 Gylfi Sigurdsson, 2-1 Fernando Gabriel Jesus.
Toeschouwers: 54.065
Scheidsrechter: Mike Dean

Verslag site Swansea City staat hier!

Meer foto’s staan hier!