55e Vlaamse Druivenkoers Overijse 26 augustus 2015
In mijn omgeving weten alleen de echte wielerkenners af van het bestaan van de Vlaamse Druivenkoers. De gemiddelde wielerfan kent alleen het grote klassieke werk bij onze zuiderburen van het niveau Ronde van Vlaanderen en dat is zonde. Koersen als bijvoorbeeld de Stadsprijs Geraardsbergen, GP Jef Scherens en dus ook de Druivenkoers zijn namelijk zeer interessante en leuke koersen. Helemaal om te bezoeken. De renners krijgen er een zeer lastig parcours voorgeschoteld over pittige heuvels, maar vooral de zo typische nostalgische Vlaamse koerssfeer hangt er nog altijd rond bij deze monumentjes van de Belgische wielersport.
Samen met mijn vader en Marc besloten we de Druivenkoers, met start in Huldenberg en finish iets verderop in Overijse, eens een keer mee te pikken. Dit leverde ons niet alleen een gezellige wielerdag op, maar we weten nu ook (bijna) alles over de Vlaams-Brabantse Tafeldruif. In Overijse was er namelijk een druivententoonstelling en vader Louis liep daar uiteraard als fan van de druif even naar binnen. Met een folder over de Tafeldruif kwam hij terug. Gevolg is dat ik nu volledig op de hoogte ben van deze lekkernij en zijn geschiedenis. Felix Sohie (1865) hovenier van het kasteel Huldenberg, de gebroeders Danhieux (1878) waren de grondleggers van het ontstaan van zo’n 35.000 serres met kassen vol druifjes in de omgeving van Hoeilaart en Overijse. Glazen dorpen hadden ze ook als bijnaam. In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw kwam de import van druiven uit Zuid-Europa op gang en bleek dat het einde te zijn voor veel teelers uit het gebied. Echter is de Tafeldruif er nog altijd en ze smaken best heb ik mogen ervaren. Er zijn nu nog de druivenfeesten en zelfs een verkiezing van een druivenkoningin! Ook die zag er best uit, hebben we gezien. Over die smaak viel zeker niet te twisten!
Sorry wielerfan en lezer van dit stuk. Ik moest even een zijstap maken naar de Tafeldruif, maar nu snapt u helemaal de betekenis van de Druivenkoers! Graag gedaan!
De wielerdag had voor ons voor een gedeelte een traditioneel verloop. Eerst in Huldenberg bij de renners, auto’s en bussen rondneuzen. Ik scoorde daar ook nog, voor de verzameling, fotokaarten van Wanty-Groupe Gobert en Vastgoedservice en we konden overal kijken waar we wilden. Dat is nu ook al zo leuk aan dit soort koersen. Geen hekken en stewards, zoals bij de Tour de France, maar gewoon een renner aanspreken voor een leuk “diepte-interview”. Zo spraken we met onze sympathieke landgenoten Rob Ruijgh (Vastgoedservice) en Merijn Korevaar (Rabobank Development team). Dat kan allemaal zo kort voor de start van de Druivenkoers. Erg leuk!
Na de start zagen we nog een passage in Huldenberg, voordat we vertrokken naar Overijse. We parkeerden de auto daar bovenop een heuvel en na weer een doorkomst, legden we aan op een terras met uitzicht op het stadhuis en de Sint-Martinuskerk. We bewonderden met een Leffe en een koffie voor mij het mooie stadje Overijse.
Na deze pauze, hadden we toch een leuke afwijking van de wijze waarop onze “standaard wieleruitstapjes” verlopen… Met het beantwoorden van drie “zeer lastige vragen” op de Facebookpagina van de Druivenkoers had ik twee VIP-kaarten gewonnen voor het koerscafé. Kaarten á € 60 per stuk! We vervolgden onze dag dus in het VIP-gedeelte. Van de dames bij de entree kregen we zelfs nog een derde polsbandje om binnen te komen. Nu hoefde er niet iemand van ons buiten te blijven staan. Super attent van de organisatie! Grote klasse!
Er was een bierkar met lekkere Jupiler-biertjes en ook een buffet was geregeld. De braadworsten en shaslick smaakten opperbest. Ondertussen knalden de renners voorbij op de plaatselijke omlopen. Dit “VIP-en” beviel ons best voor een keertje. Nadat onze buikjes gevuld waren, besloten we weer wat beter naar de koers te kijken. Zonder worst, cola en bier zochten we een plaatsje op de lastige klim in de J. Tombeurstraat. Na een aantal passages zakten we vervolgens weer af naar de finish.
De wedstrijd werd lang gekleurd door onze landgenoten Jochem Hoekstra en Reinier Honig, de Noor Vegard Stake Laengen en de Belg Dries Hollanders. Maar voordat de echte finale begon waren zij eraan voor de moeite. Een nieuwe kopgroep van zeventien ontstond. De mannen van Wanty-Groupe Gobert en Lotto-Soudal waren beiden met drie renners vertegenwoordigd. Ook Bjorn Leukemans had de slag niet gemist. Hij won de koers al vier keer.
Uiteindelijk kwamen echter Jerome Baugnies en Marco Marcato samen voorop. Zij rijden beiden voor Wanty-Groupe Gobert. Zij hadden Sean de Bie van zich afgeschud. Het werd een beetje een rare “eindsprint” tussen de ploegmaten. Baugnies won namelijk, maar het leek erop dat Marcato (toch meer een kopman) dit graag had gedaan. Erg vreemd, maar wellicht was er een communicatieprobleem…
Na afloop van de huldiging doken we het Koers café nog één laatste keer in voor nog een drankje. Bij vertrek bedankten we de dames bij de entree en werden we als winnaars van de Facebook-actie nog even op de foto gezet en on-line geplaatst. We voelden ons nu echt “very important”.
De reis naar huis werd ingezet en we besloten zeker nog eens terug te keren. Misschien nog wel dit jaar, want er is ook nog een Druivencross. Het ontstaan van deze koersnaam hoef ik u dan denk ik niet meer uit te leggen…
Uitslag: 1. Jerome Baugnies (Bel) 2. Marco Marcato (Ita) 3. Sean de Bie (Bel) 4. Maurits Lammertink 5. Oliver Naesen (Bel) 6. Tiesj Benoot (Bel) 7. Gaetan Bille (Bel) 8. Daniel Schorn (Oos) 9. Rob Ruijgh (Ned) 10. Huub Duijn.
