76e Sluitingsprijs Putte-Kapellen 13 oktober 2009

De dag van de Sluitingsprijs in Putte-Kapellen begon met een triest bericht in de krant. Op de voorpagina stond namelijk te lezen dat Frank Vandenbroucke op 34-jarige leeftijd in een hotelkamer in Senegal is overleden. Ongelofelijk, maar waar…
Ik hoopte oprecht dat één van de vele comebacks van VDB eindelijk eens zou gaan slagen. Vandenbroucke was iemand die het wielrennen kleur gaf. Vaak kwam dit de laatste negen jaar door allerlei negatieve berichten over zijn leven (verdacht van dopinggebruik, teleurstelling in de liefde, drugsgebruik en een zelfmoordpoging). Maar telkens na weer een brok ellende in zijn leven moest de fiets zijn problemen gaan oplossen en een come-back naar het hoogste niveau was dan zijn doel. Hij wilde terug naar de prestaties van vooral 1999! VDB was in dat jaar groots in Luik-Bastenaken-Luik, de Vuelta en reed in het WK naar een zevende plaats met 2 gebroken polsen na een val vroeg in de koers. Daarna ging het mis… Met een minuut stilte voor de start in Putte-Kapellen werd bij het overlijden van Frank Vandenbroucke door zijn collega-wielrenners en wielerfans stil gestaan. Frank R.I.P.

Terug naar de koers… Ik was net zoals bij de 75ste editie samen met Marc naar de grensstreek afgereisd. Na eerst de start te hebben afgewacht, begonnen we weer aan onze wandeltocht van 15 kilometer, die we vorig jaar ook al ondernamen. We hadden droog weer met redelijk wat zon en wind was er al helemaal niet. Allemaal ingrediënten om een nieuw PR weg te zetten op het lastige parcours met eindeloze rechte stukken. Of een PR uiteindelijk gelukt is, weet ik niet, maar dat we een stel zere voeten hadden wel! Maar allee, we hebben het weer gehaald en dat was niet “evident”.

De wedstrijd werd in een hoog tempo verreden met een koersgemiddelde van bijna 49 km per uur. Op de Kalmthoutsesteenweg waren we nog getuige van een valpartij van twee renners, waarvan er één met een defecte fiets de strijd moest staken. Even later nog een valpartij, van een oud vrouwtje in haar eigen tuin…

Natuurlijk heb ik haar weer overeind gezet en met een hoofdblessure naar binnen gebracht. Een kopgroep van dertien renners met o.a. Steven de Jongh (bezig aan zijn laatste ritjes), Kevin Hulsmans (Quick-Step), Floris Goesinnen (Skil), Björn Leukemans, Wouter Mol en Rob Ruygh (Vancansoleil), kreeg een groot deel van de koers de ruimte om zich te tonen, maar het peloton was nooit heel ver uit de buurt. Ploegen als Topsport Vlaanderen, Francais des Jeux en Katusha hielden namelijk het tempo strak in de achtervolging. In de laatste ronde leek een klein deel van de dertien leiders nog voorop te kunnen blijven. Hierbij ook Steven de Jongh. Op zo’n 800 meter van de streep zat hij nog voorop, maar hij had geen schijn van kans tegen het peloton dat even later over hem heen denderde. Heel verrassend was het de Fransman Denis Flahaut van Landbouwkrediet-Colnago die de snelste was voor de Willems Varandas-ploegmaatjes Stefan van Dijk en James Vanlandschoot.

Om van onze inspanningen bij te komen, trakteerden we onszelf nog op een heerlijk broodje hamburger, om vervolgens met het laatste restje energie richting de auto te strompelen.
Wij reden naar huis en de kermis en het bierdrinken in Putte gingen nog uren door en VDB leek allang weer vergeten. Het leven gaat verder…

Uitslag: 1. Denis Flahaut (Fra) 2. Stefan van Dijk (Ned) 3. James Vanlandschoot (Bel) 4. Danilo Napolitano (Ita) 5. Sjef de Wilde (Bel) 6. Frederique Robert (Bel) 7. Joeri Calleeuw (Bel) 8. Thomas Ongena (Bel) 9. Sven Vandousselaere (Bel) 10. Dieter Capelle (Bel).