92e Schaal Sels 27 augustus 2017
Na een jaar verlangen naar deze koers, was het zondag 27 augustus dan eindelijk zover: de 92e Schaal Sels! Een prachtige koers waarbij de renners naast asfalt, ook kasseien, zandstroken, graspaden en onduidelijke andere onverharde paden onder de wielen krijgen. Als renner moet je ervan houden, maar ik als wielerfan word er blij van! Ik ontdekte de koers in 2016 en ik wist zeker, dit jaar moest ik er weer heen!
Samen met mijn vader en Marc waren we op tijd naar de start in het havengebied van Antwerpen vertrokken. Het vertrek was dit jaar voor het eerst naast het indrukwekkende havenhuis van “the Port of Antwerp“. Een bijzonder bouwwerk!
We keken, zoals we eigenlijk altijd doen, rond bij de teambussen. Nooit saai! We spraken er met Johan van der Velde. Hij is al een aantal jaren buschauffeur bij Team Roompot-Nederlandse Loterij, maar Johan is naast een heel sympathiek persoon, vooral een grote held uit de Nederlandse wielergeschiedenis! Altijd leuk om hem weer te spreken bij de koers.
Op het startpodium werden de favorieten van deze koers, zoals Wout van Aert (winnaar van 2016), Taco van der Hoorn, Lars Boom en Timothy Dupont aan het publiek voorgesteld. Vader Louis had echter andere prioriteiten dan te luisteren naar deze hardrijders. Hij scoorde namelijk voor Marc en mij een aantal mooie bidons van één van onze favoriete ploegen, namelijk Pauwels Sauzen-Vastgoedservice. Een prachtige teamnaam, die in de buurt komt van een andere favoriet van mij, Tarteletto-Isorex-Superano Ham! Ik weet niet waarom, maar ik vind deze sponsornamen gewoon mooi, nostalgisch, heerlijk Vlaams en dan ben ik fan…
Na de start reden de renners langs opgestapelde zeecontainers het havengebied uit richting het Noorden. In de regio tussen de Nederlandse grens (Ossendrecht/Zandvliet) en Merksem was het te doen vandaag. Ik had een route uitgestippeld en die leidde ons eerst naar Zandvliet, naar “Zone De Leeuw” (1750 meter). Naast Gastronomie De Leeuw van Vlaanderen dook het peloton hier een grasland op, die al snel overging in een “weg” van zand. Het was een warme en droge dag en dat werd, niet voor het laatst vandaag, stofhappen voor de renners, maar ook voor de toeschouwers langs de kant!
Het hele peloton was hier nog samen en dus was het prachtig om deze passage met de grote groep te zien. Vervolgens reden we een kilometer verder naar een andere zone die de renners trotseerden op de terugweg van Nederland vandaan. Dit was “Zone Kabeljauw”, een hele slechte strook (zand en losse stenen). Het peloton zat hier al op een lang lint en achterin het veld was het al een aardig slagveld met renners die op achterstand zaten.
Volgende halte was het “Erf Costermans” in Stabroek. Hier was ik een jaar eerder ook geweest. De renners sloegen linksaf op een prachtige asfaltweg en reden bij een boerderij het erf op. Ze fietsten langs de stallen die vol stonden met loeiende koeien. Strobalen gaven de route voor het peloton aan rechtstreeks een anti-tankbaan op oftewel “Zone Freeland” Een strook met een afstand van “slechts 2750 meter”. Het was duidelijk afzien voor de renners.
Daarna wilden we door naar het Booswegske in Berendrecht, maar we besloten vanwege de tijd en bereikbaarheid van dit dorp, twee passages op de kasseien van de Torenseweg, ook in Stabroek, mee te pikken. Net als vorig jaar stond hier een gezellige feesttent. Daar was bier en cola te vinden en vermaakten de kinderen van Stabroek zich met het nostalgische ganstrekken… Een luguber spel. Aan een balk hangt een dode gans in een net vastgebonden aan zijn poten. Vervolgens rijden ongeveer dertig kinderen op versierde fietsen om de beurt langs de gans en trekken aan zijn kop. Wie het eerst de kop eraf trekt, wint! Leuk, toch?
Voordat het echte bloedvergieten met de gans echt zou beginnen, vertrokken we richting onze laatste passage van vandaag. In Hoevenen schoten de renners hier langs een rommelmarkt en het kerkhof “Zone Blokweg” op. Een onverhard pad van 1695 meter moest daar overwonnen worden. Inmiddels was er een kopgroep ontstaan, die de finale verder zou inkleuren. Het ging om Wout van Aert, Tim Merlier (Willem’s Verandas), Taco van der Hoorn (Roompot-Nederlandse Loterij), Amund Grondal Jansen (LottoNL-Jumbo), Ludwig de Winter en Lukas Spengler (WB Veranclassic- Aqua Protect).
Daarachter passeerde Justin Jules, ook van WB Veranclassic- Aqua Protect, maar die was waarschijnlijk zo vermoeid dat hij de bocht niet haalde en zo met fiets en al voor onze neus de sloot in reed. Gelukkig zonder schade reed hij verder. Na Jules volgden groepjes getekende en stoffige renners, die blij waren dat ze bijna op de Bredabaan te Merksem waren. Wij besloten de koers in “café In d’n oude Bareel” op tv af te kijken. Biertje en cola in de hand en vervolgens supporteren voor Taco van der Hoorn uiteraard!
Wout van Aert leek te gaan winnen met een slimme demarrage na de passage door “de Volkstuintjes” in de slotkilometers, maar dat was buiten Taco gerekend. Taco ging namelijk in de achtervolging op de wereldkampioen cyclocross, sloot bij hem aan en versloeg hem eenvoudig in de eindsprint. Wij konden het juichen niet laten aan de bar. Wat een heerlijke overwinning van deze hardrijder van Team Roompot. Die gaan we zeker terugzien in een team op een hoger niveau!
Onze super mooie wielerdag bij de Schaal Sels zat erop! Wij snelden weer naar huis, maar in 2018 zien ze ons zeker weer terug in de haven en op de onverharde paden! Het aftellen kan weer beginnen…
Link naar de foto’s van deze prachtige wielerdag staat hier!
Uitslag: 1. Taco van der Hoorn 2. Wout van Aert (Bel) 3. Tim Merlier (Bel) 4. Amund Grondal Jansen (Nor) 5. Lukas Spengler (Zwi) 6. Ludwig de Winter (Bel) 7. Martijn Budding (Ned) 8. Stijn Steels (Bel) 9. Dennis van Winden 10. Mihkel Räim (Est).
