49e Amstel Gold Race 20 april 2014

Net als in 2013 zijn Rijan en ik naar het Zuid-Limburgse Mechelen afgezakt om samen met de familie de Amstel Gold Race te zien passeren. Ook dit jaar was het weer een erg mooie wielerdag.

Rond de klok van 9.45 uur arriveerden we in Mechelen. Mijn zus had keurig de koffie klaarstaan en een stel vlaaien waren zowaar ook aanwezig. Niets mis mee. Een prima start van de dag dus. Na deze cafeïne en glucose input was het tijd voor koers! Op naar de Klapstraat in Wijlre. Vorig jaar hebben we daar ook een eerste maal de Gold Race bekeken. De renners passeren hier tijdens de eerste grote lus door het heuvelland.
De volgende keren dat we de renners zagen, was telkens in Mechelen. Drie keer neemt het peloton een bezoek aan het gezellige dorpje waar het riviertje de Geul doorheen slingert. Een laatste passage zagen we onderaan de Kruisberg in Wahlwiller. Helaas waren we daar net te laat om de steile heuvel op te fietsen. Had leuker geweest voor de foto’s. Maar dat is dan voor volgend jaar.

Een kopgroep had al vroeg in de koers een grote voorsprong genomen van bijna een kwartier. Onvoorstelbaar dat dit niet voldoende is om voorop te blijven tot de finish. Ik hoop toch altijd dat het groepje met vooral “kleinere” coureurs het in de finale nog net gaan redden, maar haast traditioneel is dat niet het geval. De koplopers worden naar gelang de kilometers in de benen gaan zitten vermoeider. De toprenners laten hun meesterknechten het tempo telkens opvoeren, zodat uiteindelijk zelfs vijftien minuten zijn verdwenen als sneeuw voor de Limburgse zon. Ook dit jaar was het weer zo.
De laatste overblijvers werden in de finale gegrepen en het werd een krachtsexplosie van grote motoren als Gilbert, Gerrans, Valverde en Kwiatkowski. Voor de ogen van duizenden wielerfans opende BMC-er en luxe-knecht Samuel Sanchez met een imponerende sprint vanaf de voet van de Cauberg. Op het moment dat zijn benen uitéén knalden van het melkzuur, zette zijn kopman Philip Gilbert aan. Dit gebeurde vlak voor de top. Hij liet de andere kanshebbers achter alsof ze slechts figuranten waren in het shirt van de de plaatselijke trimclub van Valkenburg. Hij hield zijn inspanning keurig vol tot de eindstreep. Alleen Jelle van Endert zag zijn landgenoot nog het juichgebaar maken. Gerrans en Valverde volgden op gepaste afstand. Zo was een derde winst in de grootste Nederlandse klassieker voor Gilbert een feit.

Deze indrukwekkende inspanning van de ex-wereldkampioen zagen wij in de gezellige huiskamer van mijn zus en zwager in Mechelen op een flatscreen. Daarna was het tijd om weer richting Hank te scheuren. Volgend jaar zijn we er zeker weer bij. Wie weet zien we dan eindelijk weer eens een Nederlander als winnaar proosten op het podium met een goud gele rakker in zijn handen. Tip: blijf gewoon in het wiel van Gilbert en kom er niet uit tot vlak voor de streep. Zo makkelijk is het! Succes Bau, Lau en Tom-Jelte…

Uitslag: 1. Philip Gilbert (Bel) 2. Jelle Vanendert (Bel) 3. Simon Gerrans (Aus) 4. Alejandro Valverde (Spa) 5. Michal Kwiatkowski (Pol) 6. Simon Geschke (Dui) 7. Bauke Mollema 8. Enrico Gasparotto (Ita) 9. Daniel Moreno (Spa) 10. Yukiya Arashiro (Jap).