Dwars door het Hageland 15 juni 2018
Wie mij een beetje kent, weet dat ik heel graag wielerkoersen bezoek. Het liefst zoveel mogelijk! Soms kom je dan bij wedstrijden uit waar je koershart extreem snel van gaat kloppen. Dat heb ik bijvoorbeeld met de GP Jef Scherens, Druivenkoers en de Schaal Sels, maar na vrijdag 15 juni ook met Dwars door het Hageland! Maar ik hoor u denken… “de Ronde van Vlaanderen, een Touretappe of een Luik-Bastenaken-Luik” zijn toch veel grotere en mooiere koersen?”. Ja het zijn inderdaad grotere koersen, maar nee, ze zijn absoluut niet mooier! Dwars door het Hageland en ook de Schaal Sels hebben gewoon alles! Niet alleen hellende wegen en kasseien, maar ook, nu komt het, onverharde paden door bossen en akkers! En dat laatste maakt de koers voor mij ongelofelijk heroïsch en leuk om naar te kijken. De koersen zijn een ware slijtageslag voor de renners en ik geniet ervan wanneer ik dit vanaf de eerste rij mag beleven! In Dwars door het Hageland deed ik dat samen met Hankenaar.nl Marc en de beste columnist van BnDeStem, Sjoerd! Hieronder het verslag van een leuke wielerdag met een deel van de Ballerini-wielerclub.
Het vertrek van de koers was op de Grote Markt in Aarschot en de renners moesten verschillende ronden afleggen in het gebied tussen de startplaats en de finish bovenop de Citadel van Diest. Deze Citadel bereikten de renners dwars door het mooie centrum van de stad over een kasseienweg.
Maar eerst dus naar Aarschot. De start was pas om 13.30 uur, maar rond 11.15 uur zaten we al prima in een cafeetje op de Grote Markt aan de koffie en cola light (Sjoerd). We filosofeerden gezellig over de kansen van Nibali, Tom, de Skybots en de kleine Nairo in de aankomende Tour, maar even later was het tijd om eens bij de teambussen te gaan kijken. Tot grote verbazing weer van Sjoerd, ging ik op jacht naar fotokaarten van de renners. Als verzamelaar zijn dit mooie gelegenheden om de nieuwe foto’s weer bij elkaar te scoren. Veel ploegen hebben ze echter niet meer in hun teambus liggen, want ze hebben allemaal een webshop… Zucht! De hoge verzendkosten van het stapeltje papier doet mijn verzamelhart soms echter huilen… “Vroeger”, jaren 80 en 90, kreeg je de fotokaarten gewoon gratis thuisgestuurd. Helaas is dat nu, zelfs ook bij ploegen met een miljoenenbudget, voorbij. Maar met de foto’s van Team Roompot- Nederlandse Loterij was ik deze dag weer helemaal blij!
Daarna gingen we door naar het startpodium waar de renners werden voorgesteld aan het publiek op een redelijk gevuld marktplein. Marc proefde een gratis (!) regionaal biertje en ondertussen bewonderden we de sterren van deze koers. Zo kwamen onder andere het Fenomeen (Mathieu van der Poel natuurlijk), Viviani (volgens Sjoerd een B-sprinter die zijn palmares alleen kan vullen door de concurrentie te ontwijken), “Pipo” Pozzato (al even op zijn retour), Fabio Jakobsen en de LottoNL-Jumbo-boys aan het vertrek. Geen Sagan en Van Avermaet dus, maar dat hoeft ook helemaal niet om een mooie koers te zien!
Om half twee schoot het peloton in gang en na een rondje door het centrum van Diest zagen we de renners een eerste keer passeren langs de geparkeerde Volvo van Marc. Op de eerste rij van het peloton Krists Neilands van Israel Cycling Academy. Ik zou zeggen onthoud die naam.
Toen de renners uit zicht verdwenen waren, was dat voor ons het moment om het parcours af te gaan steken. Geen gemakkelijke taak vandaag, want deze koers is zo mooi, dat je overal wel wil kijken… Dus keuzes maken en zo was de eerste stopplaats een klimmetje in de buurt van het plaatsje Bekkevoort, namelijk de Wijndries! Bovenop de heuvel konden we de auto eenvoudig kwijt tussen de appelbomen. We hadden nog even tijd voordat de renners kwamen, dus we analyseerden op het plateau het uitzicht, maakten nog wat selfies bij het graanveld en deden een plasje tussen de bomen (benieuwd nu naar de oogst van dit jaar…). Even later passeerden de renners. Twee dappere strijders probeerden te ontsnappen en één daarvan was Krists Neilands… Daarachter een lang lint dat na het bereiken van de top van de Wijndries de afdaling in dook.
Volgende halte was een onverharde strook in de buurt van Aarschot. Via plaatsen als Schoonderbuken, bedevaartsoord Scherpenheuvel, Keiberg en Scherpenheuvel-Zichem bereikten we de strook die we wilden zien. Er stonden daar ook een aantal wielerteams klaar, om de renners van een bidon of nieuw materiaal te voorzien. Marc, Sjoerd en ik kregen een discussie of het nu wel of niet Bart Wellens was die er ook stond of juist zijn broer of gewoon een willekeurige look-a-like. Uiteindelijk na een stemanalyse, een bezoek aan Google en een welles-nietes gesprek, besloten we dat het hem wel degelijk was. Nutteloos voor u als lezer om dit weten, maar ik wil volledig zijn in het verslag dat ik maak.
Na een wandeling over de strook en meteen ook door een prachtig bos, doken de renners op uit het stof. Het was nu al een ware veldslag. Een sterke kopgroep zat voorop met daarbij David en Mathieu van der Poel, Gianni Vermeersch, Tim Merlier, Elia Viviani, Danny van Poppel, Timothy Dupont, Jan-Willem van Schip en Julius van den Berg. Ze denderden op volle snelheid over de losse keien op het zandpad. Een prachtig gezicht! Even later volgde in delen het peloton met daarachter weer eenzame spartelende renners (ook grootheden als Pozzato en Devolder, maar ook hardrijder Lasse Norman Hansen) die meteen kansloos waren voor een goed vervolg van de race.
Na deze mooie doortocht ging onze reis door naar Tielt-Winge. Hier moesten de renners over de Solleweg (mooi klimmetje) en de Kaaskorf (weer zo’n prachtig pad dwars door een bos met volop losliggend gesteente). Wij verkenden het gebied en namen plaats bovenaan het klimmetje en hadden een mooi uitzicht over het heuvelachtige Hageland.
Voordeel van het bezoeken van wielerkoersen is dat je vaak onverwacht op mooie plaatsen uitkomt. Ik stond bijvoorbeeld met mijn camera opgesteld naast een huis waarvan de tuin compleet in Efteling-stijl was aangelegd. Elfjes, kabouters, laven en Langnek. Ze waren er gewoon allemaal! Ondertussen was de koers geen sprookje, want het was serieus koers geblazen met een sterk uitgedund rennersveld na 119 km bikkelen. De kopgroep reed nog altijd ruim voor het peloton met zo’n twee minuten voorsprong.
Nu wilden we door naar de Leigracht in de buurt van finishplaats Diest. Maar helaas had de politie een aantal wegen afgesloten of eenrichtingsverkeer van gemaakt. Hierdoor liep mijn afsteekplan in de soep en moesten we de passage over de onverharde Leigrachtstraat tot mijn grote verdriet laten schieten. We besloten maar meteen (in een mega-file) door naar de Citadel te gaan om een passage en de finish aldaar mee te maken. Voorafgaand aan het te voet beklimmen van de citadel, speelde nog wel “een ordinaire parkeerplaats ruzie” tussen het kamp “Marc” en het kamp “Sjoerd/Ronald”. Marc wilde persé parkeren voor een uitrit en Sjoerd en ik wilden dat hij veilig bij een lokaal meubelbedrijf zijn auto plaatste. Het liep hoog op tussen de wielervrienden en op de citadel is achteraf alles wel weer bijgelegd, maar er was wel even volop spanning tussen ons koersfans. Sjoerd en ik hadden Marc zijn excuses zeker geaccepteerd als hij die had gemaakt…
Terug naar de koers maar weer. Over de keien van de Citadel passeerden namelijk twee leiders. Dit waren Krists Neilands (daar heb je hem weer) en Sean de Bie. Zij hadden een mooie voorsprong op eenling Danny van Poppel (reed later lek) en verschillende kleine groepjes. Het was duidelijk dat niet veel mannen de koers gingen uitrijden vandaag.
Op het grote scherm naast de mega-VIP tent bij de finish konden we de finale van de koers goed volgen. We zagen dat “Bieke” helaas lek reed op een ongelukkig moment en het was de Letse kampioen Neilands die nu alleen op kop verder ploeterde. Hij bouwde zijn voorsprong uit op een sterke achtervolgende groep met onder andere Elia Viviani (Van der Poel was namelijk compleet leeg gereden uitgevallen). Ondanks dat Neilands zelf ook nog lek reed, wist hij met ruime voorsprong de slotklim naar de Citadel te bereiken. Enorm gelukkig kwam hij even later juichend voor mijn neus over de eindstreep.
Viviani sprintte naar plek twee en crosser Gianni Vermeersch werd heel knap derde. Zelf stond ik achter de streep opgesteld en maakte mooie plaatjes van de coureurs met hun stoffige gezichten. Ze hadden duidelijk afgezien vandaag. Zo zat de tempobeul van Team Roompot, Jan Willem van Schip uitgeteld en met een kapotte knie op de grond. Het vak wielrenner kent weinig ontspannen werkdagen volgens mij.
Nadat de laatste renner over de streep was gebold, gingen wij, zoals het hoort, op zoek naar een friettent. Koers kijken maakt namelijk erg hongerig en eindelijk na een lange speurtocht door het centrum, vonden we de plek waar we een vracht friet naar binnen werkten! Zo konden we met volle wielerbuikjes weer richting huis trekken. Een mooie wielerdag zat erop en het is nu wachten op 2 september, de Schaal Sels! Weer een dag koers kijken met een meer dan verhoogde hartslag. Kan niet wachten!
FOTO’S VAN DEZE MOOIE KOERSDAG STAAN HIER!
Uitslag: 1. Krists Neilands (Let) 2. Elia Viviani (Ita) 3. Gianni Vermeersch (Bel) 4. Jérôme Baugnies (Bel) 5. Sean de Bie (Bel) 6. Nikolas Maes (Bel) 7. Danny van Poppel 8. Wesley Kreder 9. Jonas Rickaert (Bel) 10. Timothy Dupont (Bel).
