Krawatencross Lille 7 februari 2009

Een week na het voor Nederland teleurstellend verlopen WK te Hoogerheide, was de crosswereld in het Belgische Lille aangekomen voor een wedstrijd om de Gazet van Antwerpen trofee (GVA-trofee). Op Lars Boom na, waren zowat alle toppers aanwezig op het prachtige parcours rond de waterplas van de Lilse Bergen. Ook “Hankenaar.nl” Marc, mijn vader Louis en ik waren van de partij.
 

Op de heenweg werd er levendig gediscussieerd over Hoogerheide. Wat ging er mis met onze Lars volgens eerder genoemde deskundigen? Ik wil u graag onze conclusies voorleggen:
– Lars Boom was niet fit, hij werd namelijk na het WK ziek.
– We hebben een betere bondscoach nodig. Iemand die vooraf zegt: “Niet achtervolgen op nep-toppers als bijvoorbeeld Van Tornhout”. Had krachten kunnen schelen.
-Zeven Vlamingen spanden samen om Boom te kunnen kraken. Best overdreven en het zegt veel over de angst voor onze landgenoot.
– Zeven Vlamingen zeggen gewonnen te hebben, maar alleen Niels Albert draagt “de trui” en verschijnt in de geschiedenisboeken. De rest van de renners en teams staan toch echt met lege handen.
– Belachelijk die anti-Boom stemming onder de Vlaamse supporters! Stelling van Marc was treffend: “Je kunt wel voor iemand zijn, maar moet je dan ook meteen tegen iemand anders zijn?”

Terwijl mijn vader probeerde op tv te komen, zorgde ik toch nog even voor een mini pro-Lars tifosi-actie:

Elkaar wijze lessen toespelend en happend in de inmiddels traditionele worstenbroodjes, misten we de afslag Brecht, omdat die er gewoon niet meer is! TomTom wist het alleen nog niet. Na een klein ommetje kwamen we toch aan in Lille en zochten in het bos een plekje voor de blauwe bolide van Marc. Na een kaartje te hebben gekocht, hetgeen mijn vader natuurlijk op de “zwarte” markt deed, beleefden we meteen de start van de Beloften-cross. Dit leverde een mooie strijd op tussen wereldkampioen Philipp Walsleben, Tom Meeusen, Jan Denuwelaere en Kenneth van Compernolle. Walsleben is dit seizoen oppermachtig, maar moest zich na een spannende strijd toch gewonnen geven. Denuwelaere won namelijk heel verrassend. Prachtige naam trouwens!

Na een korte onderbreking kwamen de dames aan de start. Ook hier was iemand met een regenboogtrui aanwezig. Natuurlijk heb ik het dan over Marianne Vos. Deze alleskunner uit het inmiddels landelijk bekende Babyloniënbroek ging de strijd aan met o.a. Nederlands kampioene Daphny van den Brand.

Van den Brand ging er na de start als een speer vandoor en nam een grote voorsprong. Samen met het Belgische talent Sanne Cant ging “Vosje” in de achtervolging. Cant werd gelost door de wereldkampioene, maar het achterwiel van Van den Brand werd niet meer bereikt. Door deze mooie solozege van Van den Brand neemt ze een optie op de eindzege in de GVA-trofee. Knap van het meisje met de vlechtjes!

In de pauze voor de grote wedstrijd van de dag was het tijd voor de “lunch”. De zoektocht naar een “echt Belgisch frietje” leverde geen resultaat op. In plaats van die heerlijke dikke voor- en doorgebakken frieten, moesten we het doen met de friet van Beckers en McCain, maar mijn vader betaalde, dus je hoort mij niet klagen over deze kleine domper. Om optimaal klaar te zijn voor de start van de grote kanonnen van de veldrijsport werden nog een biertje en een aantal citroenjenevers geconsumeerd. Mega-biertenten met disco’s langs het parcours zorgen ervoor dat het wekelijks een waar volksfeest is bij de grote crossen.

Om 15.00 uur gingen de startlichten van rood naar groen en het peloton schoot in gang. De duizenden toeschouwers langs de kant zagen Niels Albert meteen het voortouw nemen en het veld uit elkaar rammelen. Op een afstandje volgden Sven Nijs, Zdenek Stybar en Sven Vanthourenhout. Bart Wellens had een slechte start en was aangewezen op achtervolgen.

Een cross duurt maar een uur, maar in dat uur wordt een meesterlijke inspanning geleverd. Kracht, snelheid en techniek komen bij elkaar en zorgen ervoor dat de beste crosser wint. In Lille leek het er lange tijd op dat Niels Albert onbedreigd naar de overwinning zou rijden, maar met het ingaan van de finale sloot Sven Nijs toch weer aan. Hoewel Albert verwoede pogingen deed om de Belgisch kampioen te lossen, kwam het toch tot een sprint. “Koning” Albert wist deze met enkele centimeters verschil te winnen van Nijs. Op een ruime achterstand van +/- 45 seconden reed Bart Wellens naar een derde plaats. Dit zorgde voor een compleet Belgisch podium. Met Richard Groenendaal op afscheidstournee, Lars Boom ziek thuis en Zdenek Stybar zonder superdag, dan is het veldrijden een puur Vlaamse aangelegenheid. Meer kanshebbers uit andere landen zou deze prachtige topsport internationaal meer allure kunnen geven.

Na de spannende eindsprint werd de auto iets na 16.00 uur de Lilse bossen uitgereden en hoe het kan, ik weet het nog steeds niet, maar om precies 17.00 uur denderden we al over de afrit Hank/Dussen. Hiermee kwam een einde aan een mooie en enerverende sportmiddag met wederom mooi fotomateriaal als resultaat! Op naar het volgende Sportsfeer-moment!

Uitslag Elite:
1. Niels Albert (Bel) 2. Sven Nijs (Bel) 3. Bart Wellens (Bel) 4. Zdenek Stybar (Tsj) 5. Sven Vanthourenhout (Bel) 6. Dieter Vanthourenhout (Bel) 7. Kevin Pauwels (Bel) 8. Richard Groenendaal (Ned) 9. Erwin Vervecken (Bel) 10. Thijs Al (Ned).