Signeersessie Michael Boogerd in Breda 1 december 2007

Het wielerjaar 2007 was het laatste seizoen van Michael Boogerd in het peloton als actief “broodrenner”. Wat ga ik hem missen! Zijn strijdlust in de vele topkoersen waarin hij de finales kleurde, waren fenomenaal en deed mijn wielerhart sneller kloppen!
Iedereen kent zijn etappezeges in de Tour de France. Vooral La Plagne, waarin hij eenzaam en alleen aan kop ging, met op het einde van de rit nog de dreiging van Sastre en Armstrong, die de achtervolging hadden ingezet. Maar Michael bleek sterk genoeg en won schitterend!

Vele mensen zullen Michael Boogerd herinneren als een soort eeuwige tweede. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, want hij heeft, naast al die ereplaatsen, schitterende overwinningen behaald. Naast de 2 touretappes, won Michael Boogerd koersen als Amstel Gold Race, Tirreno-Adriatico, Catalaanse Week, Parijs-Nice, Brabants Pijl, 2 Nationale titels op de weg enz enz. Niet slecht lijkt mij zo!

Helaas voor Michael, kon hij vanwege een valpartij zijn carriere niet afsluiten in zijn geliefde Ronde van Lombardije. Op training was hij hard onderuit gegaan en zijn knie was dusdanig geraakt, dat koersen onmogelijk was. Balen, want ik weet zeker dat hij “de jeugd” nog eens flink had willen pijnigen op de Madonna di Ghisallo.

Wanneer een wereldtopper als Michael Boogerd stopt met koersen, verschijnt er natuurlijk een boek. In het geval van Michael Boogerd wel 3. Eén daarvan is de officiële biografie, die uiteraard “BOOGIE” als titel heeft gekregen.

Boekhandel Gianotten in Breda organiseerde op zaterdag 1 december een signeersessie met de hoofdpersoon “BOOGIE”. Als wielerboekenverzamelaar en fan moest ik erheen natuurlijk! Ik was niet de enige, want ik mocht aansluiten in een rij van zo’n 20 meter.
Michael signeerde keurig mijn aankoop. Vervolgens kreeg hij van mij een hand en bedankte ik hem voor zijn mooie wielerprestaties. Mijn vader, die er natuurlijk ook bij was, vroeg Michael nog naar zijn knie. Hij liet ons de knie zien en de korst was keurig dicht. Gelukkig maar!
Nog even hoopte ik op de opmerking van Michael: “Ben jij niet die criteriumkanjer, die ik een aantal jaren terug een envelop heb gegeven namens het Rabobank Mark en Vliet Klassement?”. Helaas, hij zei er niets over… Ik nam het hem niet kwalijk en mijn vader en ik reden tevreden terug naar Hank.