Tour de France 9e rit Arras-Roubaix 15 juli 2018

De Tour de France van 2018 kwam op zondag 15 juli aan in het meest noordelijke puntje van de route van dit jaar. Namelijk in Roubaix. Dat was natuurlijk een reden om plannen te maken en die kant uit te reizen. Zo kwamen “Hankenaar.nl” Marc, mijn vader en ik op een snikhete dag terecht op de “4-sterren kasseien” in de polder van het plaatsje Camphin-en-Pévèle! Ook wielervrienden Jan-Willem, Sjoerd en de rest van hun reisgezelschap (zij volgen de volgende etappes ook nog) waren ter plaatse. Het leverde een mooie koersdag op.

De lichtblauwe Volvo van Marc werd iets na 10 uur na de koers “dwars door België” geparkeerd in de Rue de la Basse Couture in het Franse dorpje Camphin-en-Pévèle. De stijve ruggen en benen werden even uitgestrekt en we lieten de koffie van vader Louis met ook nog een tweede worstenbroodje even prima smaken. Ondertussen babbelden we wat met een manager van een aantal wielerprofs. We hoorden een interessant nieuwtje over een renner van een Nederlandse ploeg, die een verrassende transfer gaat maken in 2019. Ik zal dit nieuwtje nog even als vertrouwelijk behandelen. Zo is Sportsfeer. De renner in kwestie mag het gerust zelf eerst naar buiten brengen.

Na dit boeiende gesprek begonnen we met een fel zonnetje boven onze hoofden aan onze wandeling via de Rue du Quennelet over de kasseien, die er op sommige plaatsen schots en scheef bij lagen. Die 4 sterren waren dus niet uit luxe toegekend aan deze polderweg.
Er zaten al redelijk wat mensen bij hun auto of voor hun camper aan het parcours. Supporters van Jens de Keukeleire met spandoek en petjes, Cofidis fans en natuurlijk her en der een LottoNL-Jumbo vlag. Mooi om te zien en ik had bovendien een leuk gesprek met een Brit over de kansen van Froome en GT (Geraint Thomas) op de keien vandaag.

Nadat we het einde van de strook na 1800 zware meters in het plaatsje La Brouette hadden bereikt, liepen we weer keurig terug. Klinkt allemaal saai, maar dat valt reuze mee. We wandelden namelijk over een weg met veel wielerhistorie. De grootheden der aarde die echt hard konden trappen op een racefiets passeerden hier tijdens een Parijs-Roubaix. Een eer om daar te lopen en de geur van het zweet van Merckx, De Vlaeminck, Kuiper, Ballerini, Cancellara, Boonen en meer van dat soort Flandriens nog een beetje op te snuiven.

We keerden over de stoffige kasseien terug naar de auto voor wat extra vocht (was echt nodig) en besloten het terras van Domaine du Funquerele op te zoeken waar ook Jan-Willem, Sjoerd en de rest van de koersfans uit Raamsdonksveer waren aanbeland. Het was er gezellig druk in de tent naast de plaatselijke visvijver. Er waren zowaar twee zangers, die zich met Franse tongval live aan een rap van Eminem waagden, het bier vloeide, de Tour was live te volgen op een groot scherm, kortom het was er fijn! De Fransen liepen overigens vrijwel allemaal rond in een voetbalshirt van Les Blues. Deze avond speelde Frankrijk namelijk de WK-finale tegen Kroatië (4-2 winst). Ze waren dus in een opperbeste stemming!

Zo’n 1,5 uur voor de doorkomst besloten we het parcours weer op te zoeken voor een mooi plekje langs de kasseienstrook. Het was er inmiddels een stuk drukker dan vanochtend, maar er was plek genoeg om de helden uit de Tour te zien passeren. Zittend in de graskant vlogen de blote voeten van mijn vader in zijn sandalen zowat in brand door de zon en sloegen insecten toe in zijn kuiten. We probeerden de koers via Twitter te volgen. Ook heel handig was een busje met achterin een grote flatscreen, dus stonden er constant 75 kerels bij elkaar te loeren naar de binnenkant van het busje. Onder oksels, langs sleutelbenen en wielerhelmen zag ik stukjes van de koers.

Het werd drukker en drukker op de kasseienstrook en in de verte doken de televisie-helicopters al op. De spanning steeg hierdoor tot een kookpunt bij de fans en dat kwam niet alleen door de tropische temperatuur. Nee, het kwam door de koers! Een orkaan aan geluid kwam steeds dichterbij en een paar minuten later denderden Belgisch kampioen Yves Lampaert, geletruidrager Greg van Avermaet en John Degenkolb als eersten voorbij.

Zij waren ontsnapt uit een groep met Gilbert, Sagan, Stuyven en de meeste andere kanshebbers op de eindzege. Ook onze Hollandse klimgeiten Dumoulin, Mollema en Kruijswijk zaten prima mee! Kippenvel bij het zien van de afgepeigerde gezichten vol stof. De hel van het noorden had zijn werk gedaan. Het was vallen en opstaan geweest voor onze helden in de Tour.

Nadat alle mannen, met als laatste het drietal Dimitri Claeys, Anthony Turgis en Damien Howson op meer dan 16 minuten, uit zicht waren verdwenen, doken we weer de achterkant van het busje met tv in. Met beperkt zicht zagen we Degenkolb naar de zege sprinten. Grappig genoeg had ik mijn “Degenkobl” shirt aan, dus ik voelde me wel de überfan ter plaatse! Ik kreeg zelfs ook felicitaties van mensen, die mijn shirt (gekocht na de zege van John D. in Parijs-Roubaix) jaloers bekeken.

Na het bekijken van de prachtige beelden van de winnende Duitser, was het voor Marc, mijn vader en ik weer tijd om de tocht door België aan te vatten. De rest bleef nog even voetbalkijken in de brasserie naast de visvijver om vervolgens de rest van de week in de Alpen te fietsen en de Tour te bekijken. Lekker hoor! Ben best jaloers op die mannen… Maar niet getreurd! Voor mij wacht donderdag de proloog van de BeNeLadiesTour 2018 in Oosterhout met grootheid Marianne Vos aan het vertrek. Op naar de keien van de Markt van Oosterhout. Na donderdagavond ook voorzien van weer een stukje extra wielerhistorie!

MEER IPHONE FOTO’S VAN DEZE DAG STAAN HIER!! DE MOOIE FOTO’S VAN MARC STAAN HIER!!

Uitslag rit 10 Arras-Roubaix: 1. John Degenkolb (Dui) 2. Greg van Avermaet (Bel) 3. Yves Lampaert (Bel) 4. Philippe Gilbert (Bel) 5. Peter Sagan (Slow) 6. Jasper Stuyven (Bel) 7. Bob Jungels (Lux) 8. André Greipel (Dui) 10. Timothy Dupont (Bel).