Verkeersexamen

Gerwin de Regt ben ik tijdens mijn wielerleven zeer vaak tegengekomen in de koers. Regelmatig gingen we de strijd aan om de mooiste ereplaatsen in de criteriums. In 2006 heb ik mijn laatste wedstrijden gereden, maar Gerwin fietst nog altijd zeer verdienstelijk. Zo wist hij dit jaar wederom de Ronde van Hank te winnen! Ik heb ontdekt dat Gerwin niet alleen goed kan fietsen, maar ook een leuk verhaal kan schrijven en dat is hieronder te vinden. Gerwin bedankt en voor u als Sportsfeer-bezoeker: veel leesplezier!

Verkeersexamen

Mijn ogen deed ik open, plotsklaps was ik wakker. Het was de dag van de waarheid, de dag van het verkeersexamen. Heel de week had ik er naar toe geleefd. Mijn pa had de banden extra hard opgepompt, het achterlicht gemaakt en mijn stuur iets lager gezet.

De zenuwen hadden mijn maag bereikt, moeilijk kreeg ik een boterham naar binnen. “Goed eten hoor, je moet vandaag vier kilometer fietsen”; zei ma. Gehoorzamend propte ik, als een elfjarige in groep zeven, vier boterhammen met pindakaas naar binnen. Met mijn mond vol vroeg ik aan pa hoe je de Tour de France ook al weer kon winnen. Pa: “Gewoon heel hard fietsen en als je in de laatste tijdrit niet de gele trui aan hebt, proberen iedereen in te halen die voor je staat”.

Ma zwaaide me uit voor de tweehonderd meter van erf naar school. Met argusogen luisterde ik naar de hoofdagent, die mijn stalen ros aan een inspectie verwierf: “Je banden zijn kaal jongeman”. De hoofdagent begreep kennelijk niets van schoon slippen met een terugtraprem. Juffrouw Toos spelde bij mijn nummer vijftien op, ik moest als drie na laatste vertrekken van de klas. Met veertien klasgenoten vooruit, stonden achter me Cindy en Johan.

Met de laatste instructies van juffrouw Toos: “Op geheime plaatsen zit een ouder om te kijken of dat jullie alles goed doen”; bolde ik naar de startstreep. Henk was al dertig seconden uit het zicht verdwenen. Krampachtig hield ik de bewegingen van juffrouw Toos in de gaten, daar ik eindelijk het verlossende sein tot vertrekken kreeg. Een totale energie uitbarsting volgde, mijn benen waren één met de trappers. De eerste jump was gelukt, vlak langs de schoolpoort schuin over de stoep sprong ik op het asfalt. De eerste vijftig meters van het verkeersexamen zaten erop.

Mijn inhaalrace had ik al helemaal uit het hoofd geleerd. Eerst Henk, Corina, dan Wendy enzovoorts tot de eerste gestarte van onze klas Joke. Prachtig hoe ik die bochten aansneed, die verscholen ouders moesten omvallen van verbazing. Na drie bochten haalde ik Henk rechts over de berm in, waarna Corina al direct volgde via onderkant bocht.

Vanaf de kerk was het nog via het schoolpad naar de gymzaal. Gaston passeerde ik elegant door het terras bij Tivoli, slalommend om de tuinstoelen af te snijden. Nu alleen Joke nog en daarmee het felbegeerde diploma. Alles perste ik eruit, volledig dwars schoof ik het grinten schoolpad op. Ploegde ik nog wat pas geplante krokussen om, om dan weer vol op de trappers te gaan staan. Ze mocht niet als eerste de gymzaal zien. Een golf van blijdschap kwam over me heen toen ik ze net voorbij de fietsenstalling voorbij stoof. “Remmen!!, remmen!!!, remmen!!!!”; riepen juffrouw Toos en de hoofdagent. Met een piepende achterband zette ik, vol druk zettend op de terugtraprem, mijn fiets en mij 180 graden gedraaid voor de voeten van de examencommissie. “Okee, alstublieft juf een krokus uit m’n voorwiel!”

Het moment-suprème was aangebroken: “Jongens en meisjes mag ik jullie bijna allemaal feliciteren met het behalen van je verkeersdiploma, want er is één van jullie die het niet heeft gehaald.” Ooh’s en aah’s gingen door de klas op, waar maakte ik me druk om. Echter daar kwam voor mij het ongelofelijke nieuws toen juffrouw Toos me aankeek en zei: “Gerwin je bent gezakt voor je verkeersexamen, dat betekent niet op de openbare weg fietsen zolang je het herexamen nog niet hebt gehaald.”
Als een man uit groep zeven beet ik op mijn tanden om mijn verdriet te verbergen en stelde de juf uit verbazing wedervragen: “Juf eerlijk is eerlijk: Wie was de snelste van de klas? Wie had het mooiste bochtenwerk afgeleverd? Wie de meest ondenkbare inhaalacties en de gaafste slippartijen??….Ik ben wielrenner juf!”