Waalse Pijl 22 april 2009

Woensdag 22 april zijn de verslaggevers van Hankenaar.nl (Marc) en Sportsfeer weer eens samen op pad geweest. Beiden gewapend met hun imposante Canon-camera’s werd de 73e editie van La Flèche Wallonne bezocht, oftewel de Waalse Pijl.

Na een rit van ongeveer 180 kilometer door de Belgische ochtendspits, kwamen we aan in startplaats Charleroi. De stad die vorig jaar als lelijkste van Europa werd verkozen. Misschien komt het door de “vergane glorie” van de gevels van veel gebouwen. Onze mening was dat dit ook weer zijn charmes heeft en de stad juist mooi maakt.

De start van de klassieker was bij het stadion van Royal Charleroi Sporting Club (RCSC). RCSC speelt in de hoogste Belgische voetbalklasse en heeft in de afgelopen winterstop Willem II-er Christophe Gregoire overgenomen. Om van mezelf een onvervalste Sportsfeer-foto te laten schieten op het “heilige” gras, deed ik een indrukwekkende poging over de hekken te klimmen. Beetje veel moeite vond Marc, want de poort naar het veld stond gewoon open… Beetje jammer… Na dus gewoon de poort gebruikt te hebben, werd de foto gemaakt.

Ruim een uur voor de start kwamen de eerste teams met bus en ploegleidersauto’s naar de startplaats. Een mooie gelegenheid om de renners en hun materiaal weer eens van dichtbij te bekijken. Bovendien het moment voor ons fotografen om de renners op de gevoelige digitale plaat vast te leggen als ze één voor één naar het podium reden om een handtekening te zetten op de startlijst. Leuk was ook dat bepaalde renners even bleven staan, zodat ik een portretfoto kon schieten. Van Damiano Cunego en Davide Rebellin tot aan Ricardo van der Velde en (Marc zijn favoriet) Reinier Honig passeerden onze lenzen.

Om 11.20 uur gingen de renners van start en dat was voor ons het teken om Charleroi te verlaten en richting de beruchte Muur van Huy te trekken. De rit met de normaal supersnelle Skoda van Marc verliep niet vlekkeloos, want de motor van het blauwe scheurmonster wilde alleen nog maar op een soort noodprogramma rijden. Veel toeren maken ging niet meer, zodat we met een gangetje van 85 kilometer per uur richting Huy sukkelden. Een Skoda bleek echter toch net een Windows-pc te zijn, want even uit en weer aan en de auto spoot weer ouderwets vooruit! Mijn ervaring als systeembeheerder kwam toch weer eens van pas!

De top van de Muur is sinds 1983 het eindpunt van de Waalse Pijl. De helling is 1200 meter lang met een gemiddelde steiging van bijna 10%. De steilste stukken zijn 16 tot 19%. In de binnenbocht halverwege zelfs 22%. Niet “evident”, zoals de Sporza-commentatoren zouden zeggen! De renners passeerden de Muur eerst twee maal voordat ze aan de laatste grote lus van bijna 100 kilometer begonnen. Voordat het profpeloton voor de laatste keer terugkeerde, finishten de dames voor hun Waalse Pijl. Het was Marianne Vos die voor de derde maal deze zware koers wist te winnen. Een zeer indrukwekkende prestatie, want de gehele wereldtop was aanwezig. Olympisch- en wereldkampioene Nicole Cooke eindigde op de zesde plaats.

Bij de eerste twee passages van de profs waren het Christophe Moreau (Agritubel) en Fumiyuki Beppu (Skil) die een grote voorsprong hadden genomen, zelfs meer dan 10 minuten. Deze voorsprong verdween als vanzelfsprekend toen de koers vanuit het peloton echt op gang kwam. Vele aanvallen waren er, maar haast traditioneel bij de Waalse Pijl begon het peloton “en groupe” aan de bestorming van de Muur. Door het ontbreken van Robert Gesink had ik alle hoop op Thomas Dekker, maar hij was niet voorin terug te vinden. Wel David Lelay van weer Agritubel, die een aanval had ingezet op zo’n 700 meter van de streep. Grote tenoren als Evans, Andy Schleck, Valverde, Rebellin, Cunego en Samuel Sanchez voerden achter hem het tempo op en haalden hem in de laatste 300 meter bij. Een echte sprint vond vervolgens niet meer plaats, want dat is gewoon niet mogelijk op deze Ardense puist. Het was simpelweg Davide Rebellin die over de meeste kracht beschikte en voor de derde maal de hoofdprijs kwam ophalen in Huy. Knap van deze 37-jarige van de ploeg met de mooiste naam uit het peloton: Serramenti Diquigiovanni! Ik ga daar binnenkort een truitje van kopen…

Voor de renners zat de klim naar boven erop en voor ons stond de afdaling naar de auto aan de oever van de Maas te wachten. Dit deden we soepeltjes en zo vertrokken we na een bezoek aan een “friterie” met heerlijke Waalse frieten richting Nederland. Zo beleefden we ook meteen de Belgische avondspits en die is niet veel anders als die bij ons. Wel zie je daar veel meer Belgische nummerplaten voor je… De Skoda sprong nog een keer op zijn noodprogramma, maar dat was door een Ctrl-Alt-Del snel verholpen. Zo bereikten we veilig met weer een “pak aan wielerervaring” rijker ons geliefde dorpje Hank. Zo’n Muur van Huy is leuk, maar de toren van Hank terugzien is toch het mooiste wat er is…

Uitslagen:
Mannen: 1. Davide Rebellin (Ita) 2. Andy Schleck (Lux) 3. Damiano Cunego (Ita) 4. Samuel Sanchez (Spa) 5. Cadel Evans (Aus) 6. Thomas Lövkvist (Zwe) 7. Alejandro Valverde (Spa) 8. Simon Gerrans (Aus) 9. Michael Albasini (Zwi) 10. Rinaldo Nocentini (Ita).
Vrouwen: 1. Marianne Vos (Ned) 2. Emma Johansson (Zwe) 3. Claudia Hausler (Dui) 4. Amber Neben (USA) 5. Noemi Cantele (Ita) 6. Nicole Cooke (Gbr) 7. Mara Abbott (USA) 8. Christiane Soeder (Oos) 9. Loes Gunnewijk (Ned) 10. Marta Vila Josana Andreu (Spa).